Kalan.....

Bazen bir insanın içindeki duygu fırtanısını iki cümle o kadar iyi anlatırki....

Bir edebi mahrumluk,kalan bu hikayeden;
Git,git,bir çıkmaz sokak, o varılmaz gayeden...
                                                                      Necip Fazıl Kısakürek (1956)  

Şiire İlk Görüşte Aşık Olmak

        
         
Uzun zamandır hep kendimde gördüğüm bir eksikliktir şiirle pek haşır neşir olmayışım.Kitap okumayı çok severim.Kitabın her türlüsünü severim.Klasik olur,biyografi olur,gerilim olur farketmez.Yeterki okunmaya değer olsun.
         
Fakat kitaplara duyduğum ilgi ve alakayı bir türlü şiire duyamadım.Isınamadım hiç.Şiir dünyası bana hep karmaşık gelmiştir.O dünyanın farklı bir jargonu vardır.Şiirin bir tınısı vardır o tınıda okumak gerek şiiri.Sindirerek okumak gerek şiiri.Bizde hissettirdiği duyguyu ta iliklerimizde hissederek okumak gerek.Yani anlayacağınız şiiri yazmak da okumakta her babayiğidin harcı değil.Bu yüzden karmaşık gelmiştir bana şiirler.
         
Yalnız sanmayınki hiç şiir okumadım bugüne kadar.Tabiki okuduğum şiir kitapları vardı ama şiiri şimdi algıladığım gibi algılayamadım o zamanlar.
        
Dedim ya uzun zamandır şiire ilgisizliğim canımı sıkarken Yaşamdan Dakikalar programını izledim geçen gün.Zaten Sunay Akın hastayım.Programın belli bir kısmında Can Yücel'den bir şiir okundu.Hemde Can Yücel'in sesiyle.Gerçekten müthişti.Zaten niyetliydim o şiiri de duyunca tam kalbimden vuruldum.O ne sestir,o ne güzel bir şiirdir öyle...Resmen aşık olmuştum.
        
Kitaplığımı karıştırıyorum şiir kitabı var mı diye birde ne göreyim?Resmen bir hazineye sahipmişim ben.1988 yılında basılmış Necip Fazıl şiirlerinin bir derleme halinde kitabını buldum.Annemin kitabıymış.Kitabın sayfalarını şöyle bir koklayınca inanın bana buram buram hayat kokuyor.Bir tek Necip Fazıl'ın görebildiği bir hayat.Okudukça mest oluyorum.Necip Fazıl'ı daha bir yakından tanıyorum.Tanıdıkça daha bir seviyorum şiiri.Her yaprağı çevirdiğimde saman yapraklarından gelen o hayat kokusu beni çok başka yerlere götürüyor.
       
Şiir çok başka birşey.İyi şiir yazmak çok zor.Bir roman yazarının 500-600 sayfada okuyucusuna verdiği  duyguyu,hissiyatı bir şair bir dizede veriyor.Hemde öyle bir veriyorki insanı bam telinden vuruyor.Ama nedense ülkemde çok hor görülen,çok basit adledilen bir olay şiir.Ülkemde kime sorsan şair.Boş zamanlarında hep şiir yazarlar.Ama hepside boştur.
      
Ama yapacak birşey yok.Bize böyle öğretildi çünkü.İlkokulda verdiler elimize boş bir kağıt hikaye yaz dediler.Sonra verdiler bir kağıt daha şiir yaz dediler.Biz şiir yazmayı mani yazmak zannettik.Kafiye olsun yeter.Sonra tamam artık siz roman yazabilisiniz dediler.Biz zannettikki roman yazmak çok zordu.
       
Ama en kolay yazın türü romandır.Hikaye yazmak romandan daha zordur.Fakat en zor yazınsal yapıt şiir yazmaktır.İçinizdeki duygu hezeyanını bir dizede anlatmak kolay mı sanırsınız siz?
       

 Şiir başka birşey,başka bir dünya.Ancak yaşayan bilir o dünyayı,o tadı,o hazzı....