Asıl Şampiyon Şampiyon Olamayanı Alkışlamaktır

34 haftanın son gününe geldik,çattık artık.Bugün düğümler çözülüyor,şampiyon belli oluyor.Bundan yıllar sonra ne sezondu bee diye hatırlayacağımız bir sezondu.Bugün kim şampiyon olur demek istemiyorum.Bugün daha farklı bir noktaya değinmek istiyorum.

Biliyorumki şampiyon olamayanı büyük bir travma bekliyor.Büyük bir dağılma,parçalanma bekliyor.Nedenini anlayamadığım bir şekilde.Oysaki iki takımda mükemmel bir sezon geçirdi.Lig tarihindeki rekorları kıra kıra bugünlere geldi.Ama  kupayı bir takım kaldıracak.Peki ne fark eder?

Kupayı birinin kaldırması diğerinin çok  başarılı bir sezon geçirdiği gerçeğini değiştirir mi?Hani derler ya hep tarih her zaman birincileri hatırlar,ikinciler unutulur.Yok öyle birşey.O zaman neden yıllardır 1974 Hollanda milli takımı konuşulur hep?1982 Brezilyası neden kimsenin aklından çıkmaz?Tabiki tarih kötü oynayanı cezalandırır.O takımları unutulmaya mahkum eder.Nasılki 1974 Hollandası'nı unutamıyorsak 2010 Hollanda'sını çoktan unuttuk.

Ama ben bu şampiyonluğu hatırlarken sadece şampiyon olanı değil ikinci olanı da çok iyi hatırlayacağım.Çünkü kim ikinci olacaksa hatırlanmayı hak edecek.Trabzonspor'un şampiyonluğu Alex'in parıldamasını mı söndürecek?Yada Fenerbahçe'nin şampiyonluğu Burak'ın önlenemez yükselişini gölgelemeye yeter mi?Kesinlikle yetmez.

Benim için asıl şampiyon şampiyon olamayanı alkışlamaktır.Onları canı gönülden kutlamaktır.''Siz de bizim kadar bu şampiyonluğu hak ettiniz'' diyebilmektedir.Benim için asıl şampiyon ikinci olmasına rağmen bayrağını,formasını alıp bunu kutlayabilmektir.Avazı çıktığı kadar ''yenilsen de yensen de'' diyebilmektir.Benim için asıl şampiyon bu akşam sonuç ne olursa olsun ''her şeye rağmen çok güzeldi be'' deyip,bu sezonun keyfini çıkarmaktır.