İşler iyi gidince,zaferler gelince olur olmadık noktalarda klavyeye sarılıp "şampiyonuz be şampiyonuz" demekten nefret ederim.Sonuç itibari ile bu zaferi kutlayacak bir şey yapmış olmak lazım.Misal bütün sezon galatasarayın maçlarına gidip,bütün bir yılın moral çizgisini o takımın başarı eğrisine göre şekillendiriyorsan,zamanını,ilgini,alakanı yani herşeyini bir armaya yoğunlaştırıyorsan zaferlerin sonunda da sevinmeyi en çok hak eden sensindir.İşte o zaman çıkıpta "şampiyonuz be şampiyonuz" demeyi de en çok hak eden sensindir.O yüzden şu yazıyı yazarken tereddütlüydüm.Sonuçta biliyorumki bu sezon basketbol takımına benden daha fazla sahip çıkan,daha fazla zaman ayıran ve hatta Abdi İpekçi'yi boş geçmeyen çok kişi vardır.Yani bu takımla gurur duymayı benden daha fazla hak eden.Bizde ucundan dahil olduk bu desteğe.Her hafta görüntü kalitesi 240 pikseli aşmayan linklerde takip ettik bu takımı.Bir basketbol eksperi olmasakta armanın götürdüğü yerlerdeydik her hafta.Ama yinede şu takımın ortaya koyduklarını ufakta olsa değinmeden,takıma hakkını vermeden geçemedim.
30 haftalık sezonun 27'sini galip kapatan,arka arkaya 17 galibiyet alarak kulüp rekorunu kıran bu takım bu sezon tüm olumsuzluklara,sakatlıklara rağmen bunları başardıysa helal olsun demekten başka birşey düşmez bize.Sezon başı kurulan takım bir çok şanssızlıktan dolayı gitti yerine bambaşka bir takım yapıldı.Bu noktada Ergin Ataman ustalığı devreye girdi.Sonuç;sezonu lig liderliğe ile bitirerek play off'lara kalmak.Şimdi beklemekteyiz 23 sene sonraki şampiyonluğu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder